Fietsgids Onbegrensd fietsen Greek Odyssey on two wheels

De beschrijving van de route begint in Korfoe. Er gaan veel vluchten naar Korfoe en ook al vanaf vrij vroeg in het seizoen. Ook kan je makkelijk per boot vanuit Italië Korfoe bereiken. Of je nou per boot of per vliegtuig op Korfoe aankomt, op Korfoe is het een goede plek om wat in te fietsen. Bovendien, als er nog wat met je fiets is, dan kan je die in Korfoe nog prima laten repareren alvorens aan de tocht te beginnen.



Korfoe is op zich al een mooi groen fietseiland, maar daar is deze route niet voor gemaakt en met de boot ben je in korte tijd over naar Igoumenitsa. Langs de kust voert de route je naar Parga, een mooi stadje aan zee. Na Parga buigt de route af van de grotere weg en fiets je over kleine weggetjes langs langgerekte zandstranden. Vlak voor Preveza kom je langs Nikopolis, een Romeinse stad die gebouwd door Octavianus in 31 v. Chr. Het is zeer uitgestrekt, maar de opgravingen die nog komen zijn allen mooier. Bij Preveza wordt je overgezet en daarna bereik je via een pontbrug Lefkas. Langs de westzijde van het eiland bereik je Vasiliki, mooi dorpje in het zuiden met veel terrasjes langs het water en verderop hotels en hostels vlakbij zandstrand. Van hieruit vaart de boot naar Fiskardo op Kefallonia. De weg stijgt langs de bergwand, maar het uitzicht op de dorpen en baaien beneden is prachtig. Sommige baaien zijn zo mooi, dat je er de klim terug omhoog voor lief neemt. Je leeft maar een keer. De route daalt ook zelf naar zeeniveau en komt uit in Poros vanaf waar je de boot naar Kilini op de Peloponessos neemt. Ook Kilini is leuk, en het terras langs zee is perfect. De route naar Olympia is vrijwel vlak te noemen. Olympia met haar vele oude tempels is goed geconserveerd en zal je een halve dag kluisteren. Hierna gaat de route door het binnenland geleidelijk stijgend naar Dimitsana. Hier in de bergen lijkt niets meer op de stereotype beelden van Griekenland. Hier fiets je door naaldwouden en in Dimitsana geen witte huisjes, maar robuuste bouwwerken van natuursteen, gewapend tegen winterse sneeuw en kou. Vanaf deze hoogte daalt de route af via Megalopoli naar Mistras en Sparta in het zuiden. Onderweg komen we langs een fraai klooster genesteld tegen de bergwand.



Mistras is een Byzantijnse spookstad die ooit vele kloosters, kerken en palezien herbergde. Het was ooit groot en rijk, doorstond vele aanvallen, maar niet de plundering en brandschatting door de Albanezen. Wat rest is indrukwekkend.



Het nabijgelegen Sparta is van naam dan wel bekender, maar er is niet zoveel te zien. Tussen hier en Leonidio ligt de zwaarste klim van de route. Niet dat het steiler is dan 8%, maar je klimt lang tussen het laatste dorp en de top. Aan de andere zijde wacht weer de zee en fiets je langs de kust tot Nafplion, de vroegere hoofdstad van het nieuwe Griekenland.



Nafplion was de eerste hoofdstad van het nieuwe Griekenland. Het is een mooie kleine stad, statig en netjes, bijna on-Grieks. Slechts 20 km naar het noorden ligt Mycene, wellicht het oudste culturele centrum van Griekenland. Het kan er uiteraard druk zijn met busladingen toeristen maar soms heb je geluk. Na Nafplion gaat het via een kleine weg omhoog naar Epidauros. Het theater van Epidauros is immens binnen zijn historische context. De akoestiek van het theater maakt het nu nog steeds tot een wereldwonder. Als moderne mens voel je je nietig bij zo'n indrukwekkende prefectie uit het verleden.



Na Epidauros klimt de route nog een klein stuk verder omhoog tot je over een heuvelrug komt waar je weer afdaalt naar de kust. Hier, een paar kilometer van de kust, aan een heel klein weggetje, ligt een onbekende opgraving van een tempel bij Troezen. Temidden van een veld met klaprozen, sta je daar in de lente als enige bezoeker tussen oude pilaren. Dat is nog eens wat anders dan in kolonne het Akropolis bezoeken.



Bij Galatas steek je met een klein pontje over naar het eiland Poros. Het is een geliefd eiland ook bij de inwoners van Athene omdat men hier met een snelle bootverbinding kan komen. Die bootverbinding neemt de route ook naar Piraeus en vanaf daar hebben we nu met de hulp van de lokale fietsers de enige rustige route uitgezet tot aan de Akropolis. Alles is betrekkelijk want je moet er wel twee trappetjes voor over. Als je niet wil fietsen kan je buiten de spits ook met de metro, ook als je naar het vliegveld wilt. Om Athene westwaarts te verlaten nemen we van Piraeus de pont naar Salamini. Als je halverwege dit eiland hebt gefietst, heb je alle drukte achter je gelaten en kom je met weer een ander klein pontje terug op het vasteland bij Megara. Via kleine weggetjes gaat de route naar de golf van Korinthe en verder naar de gelijknamige stad en de oude opgravingen. Dan gaat het het binnenland weer in via een dal naar de tempel van Nemea en de omliggende wijngebieden. Hier wordt jaarlijks door Grieken een fietstocht naar toe gemaakt van wijnkelder naar wijnkelder. Lijkt mij ook erg leuk om te doen maar het landschap waar de route je hierna door meeneemt, maakt verder trappen nog veel mooier. Neem voldoende water mee, even nog geen wijn. Het gaat hier omhoog door het meest archaische landschap van de Peloponessos, boven langs het verdroogde meer van Stimfalya. Het landschap kent geen vergelijk, de kleuren in het voorjaar zijn gewoon prachtig.



Het is een aantal keer stevig klimmen en dalen hier, en gelukkig zijn er taverna's onderweg. Via Klitoria bereikt de route Kalavryta, een heerlijk bergstadje waar het ook 's zomers aangenaam is van temperatuur. In de winter ligt hier sneeuw. Dicht bij Kalavryta liggen twee beroemde kloosters de Agia Lavra, waar ooit de opstand tegen de Turken begon en een paar kilometer ten noorden de Mega Spileo. Er kleeft een nare geschiedenis aan Kalavrita omdat de Duitsers hier tijdens WO II als vergelding voor een partizanen-actie alle jongens en mannen hadden vermoord en de stad platgebrand. Hier vergeet men nooit wat.



Vanaf Kalavryta gaat de route westwaarts via enkele dalen en heuvels naar Patras. De route is wat langer dan gelijk noordwaarts via de Korinthishe golf, maar die afdaling is erg steil en die weg langs de kust is niet geschikt om te fietsen. Vanaf Patras gaat er tegenwoordig een nieuwe brug over de zeeëngte, maar bijna niemand neemt hem vanwege de hoge tol-tarieven. De boot vaart ook steeds op en neer en is een stuk makkelijker. Aan de overzijde gaat de route naar Nafpaktos, het oude Lepanto, waar ooit een beroemde zeeslag werd geleverd tegen het Ottomaanse Rijk. Nafpaktos is een aardig stadje om op adem te komen, voor de route weer omhoog gaat naar het meer van Trichonida. Voor de route via Thermo daal je af door het dal van de Evinos, een prachtig woest dal, maar je moet er wat klimwerk voor over hebben. Het kan ook korter en iets makkelijker naar het meer toe. Na de vlakte van Agrinio, waar ook rijst wordt verbouwd, stijgt het vervolgens weer kort en fors over kleine weggetjes naar het dal bij Bampini. Hierna gaat het geleidelijk verder tot je een mooie afdaling krijgt naar Mytikas aan zee. Leuk plaatsje en niet erg toeristisch. Langs de kust en redelijk vlak gaat de route verder weer naar Preveza. We hebben een alternatieve terugweg uitgezet naar Igoumenitsa, maar voor wie het wel mooi genoeg vindt, neemt vanaf Preveza het vliegtuig terug naar huis of de bus naar Igoumenitsa.



Deze uitgave is in het Nederlands en het engels uitgebracht. Er is een uitgebreide lijst bij aan campings, hotels en B&B's.

Nederlandstalig-Engels